Συνέντευξη Με Το "Ρελαντί"
Σύντομο Βιογραφικό
Το Ρελαντί δημιουργήθηκε το 1999 στην περιοχή του Βύρωνα, στην Αθήνα.
Μέσα σε ένα χαλασμένο ψυγείο για κρέατα, το οποίο πρόσφερε έτοιμη ηχομόνωση για τις μεγάλες εντάσεις της μπάντας, ο Κώστας Μπαλαμπάνης (μπάσο, φωνή) κάλεσε 2 παλιούς φίλους και συμπαίκτες από τα σχολικά χρόνια, τον Διαμαντή Διαμαντίδη (κιθάρα, φωνή) και το Γιώργο Καλαїτζόγλου (τύμπανα) να φέρουν τον εξοπλισμό τους. Το περίφημο Ψυγείο-Στούντιο στέγασε το τρίο τα πρώτα χρόνια. Το σχήμα αποδείχτηκε πολυπαραγωγικό και πολύ γρήγορα τα τραγούδια του έγιναν δεκάδες. Ο ήχος δυνατός, με αποχρώσεις πανκ, φανκ, τζαζ, σκα, ροκ εντ ρολλ. Ο στίχος ωμός και αιχμηρός.
Γρήγορα και απότομα αυτή η πορεία διακόπηκε με μια παρένθεση 3 χρόνων λόγω σπουδών και στρατιωτικών υποχρεώσεων του Διαμαντή. Στο διάστημα αυτό, ο Κώστας και ο Γιώργος μόνο άρπαγοι δεν έμειναν, αφού φτιάξαν το Μπελ Επόκ, μαζί με το σαξοφωνίστα Μιχάλη Κραουνάκη. Καινούριες δεκάδες τραγουδιών φτιάχτηκαν, ηχογραφήθηκαν και εκτελέστηκαν ζωντανά. Στο τέλος της *ωραίας εποχής* συμμετείχε και ο Αλέξης Ντούτσης στην κιθάρα, μέχρι την επιστροφή του Διαμαντή ξανά στη μπάντα και τη συνέχεια του ρελαντί.
Αυτή η χρονική περίοδος οδήγησε στην παραγωγή και κυκλοφορία του πρώτου και μοναδικού cd της μπάντας το 2005. Την ηχογράφηση έκανε ο επίσης παλιός φίλος Κωστής Ρα ΐ σης στο Feedback Sound Studio, η οποία αποτέλεσε και την πρώτη κυκλοφορία του νέου label Feedback Music.
To επόμενο διάστημα η συμμετοχή του Μιχάλη στο σαξόφωνο (ο οποίος είχε επιστρέψει από το εξωτερικό) ήταν τακτική στις συναυλίες,.
Δύο-τρεις μέρες πριν την κυκλοφορία του δίσκου, ο Κώστας χτύπησε πολύ άσχημα με τη μηχανή και έμεινε 2,5 μήνες στο νοσοκομείο και για αρκετό και ρό μετά προσπαθούσε να αφήσει τις πατερίτσες, πράγμα που ακύρωσε όλες τις συναυλίες, το live-party-παρουσίαση του δίσκου, και η κυκλοφορία δεν υποστηρίχθηκε καθόλου από τη live υπόσταση του ρελαντί, που ανέκαθεν ήταν το δυνατότερο όπλο του (αν όχι το μόνο...).
Από εκεί και μετά, ο ασυμμάζευτος τρόπος ζωής του Κώστα παρέσυρε το ρελαντί να παλεύει να συνεχίσει. Χωρίς αυτό να είναι εφικτό, ο Διαμαντής αποχώρησε και η μπάντα μπήκε σε μια παύση διαρκείας. Ελάχιστα gigs έγιναν έκτοτε, με τη συμμετοχή του Αλέξη Ντούτση στην κιθάρα.
Αυτά τα τελευταία χρόνια ήταν και τα μόνα χρόνια που οι ρυθμοί του ρελαντί ήταν όντως στο ρελαντί.
Σήμερα ο Κώστας και ο Γιώργος είναι αποφασισμένοι να βάλουνε μπροστά τη μηχανή και πάλι, αξιοποιώντας τη γνώση από τα παλιά λάθη. Το ρελαντί ετοιμάζεται να κάνει το υπερβατικό βήμα από την ανυπαρξία και να γουργουρίσει παλιά και νέα τραγούδια για άλλη μία φορά. Είναι σε αναζήτηση 3ου μέλους. Ελπίζουμε οτι μετά τη μανιβελιά που θα ξυπνήσει την έκρηξη, θα έχουμε ένα ωραίο και μακρύ ταξίδι.
Συνέντευξη
-Πως καταλήξατε στην ονομασία του συγκροτήματος?
Το '99 που παίζαμε για πάρτη μας μέσα σε ένα (εκτός λειτουργίας) ψυγείο κρεοπωλείου (((!))), ε, μόλις πατήσαμε τα 20 - 25 τραγούδια μας άκουσε ένας φίλος και μας έπεισε να βγούμε παραέξω. (live κτλ...). Τότε, χρειάστηκε να βρούμε κι ένα όνομα... Απο όσο θυμάμαι είχαμε ο καθένας φτιάξει μία λίστα με πιθανά ονόματα, κι εκεί που διαλέγαμε, δύο από εμάς είπαμε ταυτόχρονα πως σκεφτήκαμε και ακόμη ένα όνομα, εκτός λίστας και αυτό ήταν συμπτωματικά το Ρελαντί! Και από τους δύο. Έτσι, μοιραία, δεν το ψάξαμε άλλο.... Πάντως θυμάμαι πως αυτοαποκαλούμασταν αρχικά "ΩΣ1". Και στα credits του δίσκου έτσι γράψαμε : Στίχοι/Μουσική: ΡΕΛΑΝΤΙ, ως 1.... Τελικά μας αρέσει αυτό το όνομα, κυρίως διότι περιέχει το "ΑΝΤΙ" και εκτός αυτού μπορεί εύκολα να εξελιχθεί σε τρελαντί και άλλα!
-Δημιουργηθήκατε το 1999 ενώ η πρώτη σας δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε 6 χρόνια αργότερα. Τα κομμάτια που περιέχονται στον δίσκο έχουν γραφτεί κατά το πέρασμα των 6 αυτών ετών?
Ναι, είναι κυρίως γραμμένα μέσα σε αυτά τα χρόνια. Κάποια είναι πολύ παλιά, κάποια έτσι κι έτσι, κι άλλα , τότε που ηχογραφούσαμε, ήταν ολόφρεσκα.... Το Θέμα είναι ότι ξεκινώντας για το δίσκο έπρεπε να διαλέξουμε μέσα από καμιά πενηνταριά τραγούδια, για να μην πω πολλά περισσότερα.... Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Σπαζοκεφαλιά...
-Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την πρώτη σας δισκογραφική δουλειά? Μείνατε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα?
Η βασική εντύπωση από τον πρώτο μας δίσκο είναι η αμφιβολία για το κατά πόσο είναι αντιπροσωπευτικός της μπάντας, διότι αφήσαμε απ'έξω πάρα πολλά τραγούδια που φανέρωναν άλλες, ακραίες πλευρές μας, κυρίως πανκίζουσες, και ήταν και από τα πιο αγαπημένα των πιστών οπαδών μας κιόλας!!!!. Επίσης όλοι μας έχουμε μαγκωμένα συναισθήματα από εκείνη την περίοδο, διότι ένα από τα μέλη είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα με χρήση τοξικών ουσιών (τι κάνει νιάου-νιάου...) και ξέρουμε ότι αυτό μείωσε πάρα πολύ το τελικό αποτέλεσμα...
Τώρα που περάσανε και κάποια 3 γεμάτα χρόνια, χαιρόμαστε για την ύπαρξη του δίσκου και είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε (αν δεν είχαμε το πρόβλημα που λέγαμε) να είναι 1000 φορές καλύτερος. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις....
-Ετοιμάζετε κάποιον καινούργιο δίσκο?
Όχι απλά ετοιμάζουμε δίσκο, ετοιμάζουμε πολλούς δίσκους, πολλά λάιβ,είμαστε από τη φύση μας υπερπαραγωγικοί... Δεν είμαστε όμως ακόμα στο στούντιο. Μόλις βρήκαμε τον κιθαρίστα που ψάχναμε στα όνειρά μας και θα δώσουμε τον απαραίτητο χρόνο στο σχήμα να επηρεαστεί, να εξελιχθεί, να να να.... Γενικά ετοιμαζόμαστε να πάρουμε παραπάνω από το αίμα μας πίσω...
Το νου σας: Ο ΠΥΡΑΥΛΟΣ ΓΟΥΡΓΟΥΡΙΖΕΙ ΣΤΟ ΡΕΛΑΝΤΙ!
-Υπάρχουν συγκροτήματα και καλλιτέχνες που να εκτιμάτε από τον ελληνικό χώρο?
Εννοείται, και πολύ και πολλοί μάλιστα. Και ίσως με εκτίμηση που θα ζήλευαν και οι πιο επιτυχημένες μπάντες παγκοσμίου εμβέλειας. Δε θα μπω στη διαδικασία να απαριθμήσω. Και δε μιλάω φυσικά μόνο για "ροκ", ετσι? Ο Ελληνικός χώρος πάντα είναι μόνος του , μπροστά, αλλού, σπουδαία πράγματα, μίζερες καταστάσεις....
-Τέλος, θα ήθελα να μου πείτε 3 γεγονότα τα οποία θεωρείτε σημαντικά στην πορεία του συγκροτήματος.
Αυτή είναι πολύ καλή ερώτηση αλλά με τον περιορισμό του 3 δε 8α την παλέψω.
2001 περίπου ο κιθαρίστας φεύγει για εξωτερικό και στρατό και στη θέση του έρχεται ένας σαξοφωνίστας με τον οποίο είχαμε τους Μπελ Επόκ για 3 χρόνια περίπου, (μπάσο, τύμπανα, σαξόφωνο με ελληνικό στίχο, τρέχα γύρευε...) μέχρι που ξαναμπήκε στο σχήμα ο κιθαρίστας και συνεχίσαμε ως Ρελαντί ξανά...
2005 Με το που έχουν τυπωθεί τα δισκάκια και είμαστε έτοιμοι για κυκλοφορία και ένα σχετικά καλό μπραφ από ζωντανές εμφανίσεις, το μέλος με την περισσεύουσα αλητεία τρακάρει άσχημα με τη μηχανή (από θαύμα γλύτωσα....) και τα πάντα αλλάζουν. Μένει στο νοσοκομείο 2,5 μήνες, βγαίνοντας κάνει άλλο τόσο να περπατήσει χωρίς πατερίτσες, αλλά για να καταλάβεις, ο δίσκος κυκλοφόρησε έτσι, τιμής ένεκεν, μία βδομάδα μετά το ατύχημα, χωρίς καμία ελπίδα να κάνουμε προωθητικά λάιβ.
2008 Κομμένη η πρέζα, ο κιθαρίστας που βρέθηκε κόλλησε καλύτερα από τα πιο τρελά μας όνειρα και πάμε γι' άλλα... Λέμε να τα σαρώσουμε όλα, να πολεμήσουμε τα κακώς κείμενα, γιατί τα ζήσαμε όπως τα λούζονται τόσοι άλλοι συνάνθρωποι, λέμε ΖΗΣΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ.... και ευτυχώς ζούμε και δέρνουμε καλύτερα από ποτέ ..."ήρθε η στιγμή για μας ξανά... πιο ψηλά, πιο ψηλά, πιο ψηλάάά,,," (Ο Τροχός των Ονείρων / Λευκή Συμφωνία)
[τελικά την πάλεψα.... με τον περιορισμό του 3 εννοώ, αλλά παρ'το κι αλλιώς αν θες...)
Η συνέντευξη δόθηκε στον Τσιανάκα Κώστα
πηγή: Rock-Elliniko - Συνέντευξη Με Το "Ρελαντί"
Το Ρελαντί δημιουργήθηκε το 1999 στην περιοχή του Βύρωνα, στην Αθήνα.
Μέσα σε ένα χαλασμένο ψυγείο για κρέατα, το οποίο πρόσφερε έτοιμη ηχομόνωση για τις μεγάλες εντάσεις της μπάντας, ο Κώστας Μπαλαμπάνης (μπάσο, φωνή) κάλεσε 2 παλιούς φίλους και συμπαίκτες από τα σχολικά χρόνια, τον Διαμαντή Διαμαντίδη (κιθάρα, φωνή) και το Γιώργο Καλαїτζόγλου (τύμπανα) να φέρουν τον εξοπλισμό τους. Το περίφημο Ψυγείο-Στούντιο στέγασε το τρίο τα πρώτα χρόνια. Το σχήμα αποδείχτηκε πολυπαραγωγικό και πολύ γρήγορα τα τραγούδια του έγιναν δεκάδες. Ο ήχος δυνατός, με αποχρώσεις πανκ, φανκ, τζαζ, σκα, ροκ εντ ρολλ. Ο στίχος ωμός και αιχμηρός.
Γρήγορα και απότομα αυτή η πορεία διακόπηκε με μια παρένθεση 3 χρόνων λόγω σπουδών και στρατιωτικών υποχρεώσεων του Διαμαντή. Στο διάστημα αυτό, ο Κώστας και ο Γιώργος μόνο άρπαγοι δεν έμειναν, αφού φτιάξαν το Μπελ Επόκ, μαζί με το σαξοφωνίστα Μιχάλη Κραουνάκη. Καινούριες δεκάδες τραγουδιών φτιάχτηκαν, ηχογραφήθηκαν και εκτελέστηκαν ζωντανά. Στο τέλος της *ωραίας εποχής* συμμετείχε και ο Αλέξης Ντούτσης στην κιθάρα, μέχρι την επιστροφή του Διαμαντή ξανά στη μπάντα και τη συνέχεια του ρελαντί.
Αυτή η χρονική περίοδος οδήγησε στην παραγωγή και κυκλοφορία του πρώτου και μοναδικού cd της μπάντας το 2005. Την ηχογράφηση έκανε ο επίσης παλιός φίλος Κωστής Ρα ΐ σης στο Feedback Sound Studio, η οποία αποτέλεσε και την πρώτη κυκλοφορία του νέου label Feedback Music.
To επόμενο διάστημα η συμμετοχή του Μιχάλη στο σαξόφωνο (ο οποίος είχε επιστρέψει από το εξωτερικό) ήταν τακτική στις συναυλίες,.
Δύο-τρεις μέρες πριν την κυκλοφορία του δίσκου, ο Κώστας χτύπησε πολύ άσχημα με τη μηχανή και έμεινε 2,5 μήνες στο νοσοκομείο και για αρκετό και ρό μετά προσπαθούσε να αφήσει τις πατερίτσες, πράγμα που ακύρωσε όλες τις συναυλίες, το live-party-παρουσίαση του δίσκου, και η κυκλοφορία δεν υποστηρίχθηκε καθόλου από τη live υπόσταση του ρελαντί, που ανέκαθεν ήταν το δυνατότερο όπλο του (αν όχι το μόνο...).
Από εκεί και μετά, ο ασυμμάζευτος τρόπος ζωής του Κώστα παρέσυρε το ρελαντί να παλεύει να συνεχίσει. Χωρίς αυτό να είναι εφικτό, ο Διαμαντής αποχώρησε και η μπάντα μπήκε σε μια παύση διαρκείας. Ελάχιστα gigs έγιναν έκτοτε, με τη συμμετοχή του Αλέξη Ντούτση στην κιθάρα.
Αυτά τα τελευταία χρόνια ήταν και τα μόνα χρόνια που οι ρυθμοί του ρελαντί ήταν όντως στο ρελαντί.
Σήμερα ο Κώστας και ο Γιώργος είναι αποφασισμένοι να βάλουνε μπροστά τη μηχανή και πάλι, αξιοποιώντας τη γνώση από τα παλιά λάθη. Το ρελαντί ετοιμάζεται να κάνει το υπερβατικό βήμα από την ανυπαρξία και να γουργουρίσει παλιά και νέα τραγούδια για άλλη μία φορά. Είναι σε αναζήτηση 3ου μέλους. Ελπίζουμε οτι μετά τη μανιβελιά που θα ξυπνήσει την έκρηξη, θα έχουμε ένα ωραίο και μακρύ ταξίδι.
Συνέντευξη
-Πως καταλήξατε στην ονομασία του συγκροτήματος?
Το '99 που παίζαμε για πάρτη μας μέσα σε ένα (εκτός λειτουργίας) ψυγείο κρεοπωλείου (((!))), ε, μόλις πατήσαμε τα 20 - 25 τραγούδια μας άκουσε ένας φίλος και μας έπεισε να βγούμε παραέξω. (live κτλ...). Τότε, χρειάστηκε να βρούμε κι ένα όνομα... Απο όσο θυμάμαι είχαμε ο καθένας φτιάξει μία λίστα με πιθανά ονόματα, κι εκεί που διαλέγαμε, δύο από εμάς είπαμε ταυτόχρονα πως σκεφτήκαμε και ακόμη ένα όνομα, εκτός λίστας και αυτό ήταν συμπτωματικά το Ρελαντί! Και από τους δύο. Έτσι, μοιραία, δεν το ψάξαμε άλλο.... Πάντως θυμάμαι πως αυτοαποκαλούμασταν αρχικά "ΩΣ1". Και στα credits του δίσκου έτσι γράψαμε : Στίχοι/Μουσική: ΡΕΛΑΝΤΙ, ως 1.... Τελικά μας αρέσει αυτό το όνομα, κυρίως διότι περιέχει το "ΑΝΤΙ" και εκτός αυτού μπορεί εύκολα να εξελιχθεί σε τρελαντί και άλλα!
-Δημιουργηθήκατε το 1999 ενώ η πρώτη σας δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε 6 χρόνια αργότερα. Τα κομμάτια που περιέχονται στον δίσκο έχουν γραφτεί κατά το πέρασμα των 6 αυτών ετών?
Ναι, είναι κυρίως γραμμένα μέσα σε αυτά τα χρόνια. Κάποια είναι πολύ παλιά, κάποια έτσι κι έτσι, κι άλλα , τότε που ηχογραφούσαμε, ήταν ολόφρεσκα.... Το Θέμα είναι ότι ξεκινώντας για το δίσκο έπρεπε να διαλέξουμε μέσα από καμιά πενηνταριά τραγούδια, για να μην πω πολλά περισσότερα.... Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Σπαζοκεφαλιά...
-Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την πρώτη σας δισκογραφική δουλειά? Μείνατε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα?
Η βασική εντύπωση από τον πρώτο μας δίσκο είναι η αμφιβολία για το κατά πόσο είναι αντιπροσωπευτικός της μπάντας, διότι αφήσαμε απ'έξω πάρα πολλά τραγούδια που φανέρωναν άλλες, ακραίες πλευρές μας, κυρίως πανκίζουσες, και ήταν και από τα πιο αγαπημένα των πιστών οπαδών μας κιόλας!!!!. Επίσης όλοι μας έχουμε μαγκωμένα συναισθήματα από εκείνη την περίοδο, διότι ένα από τα μέλη είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα με χρήση τοξικών ουσιών (τι κάνει νιάου-νιάου...) και ξέρουμε ότι αυτό μείωσε πάρα πολύ το τελικό αποτέλεσμα...
Τώρα που περάσανε και κάποια 3 γεμάτα χρόνια, χαιρόμαστε για την ύπαρξη του δίσκου και είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε (αν δεν είχαμε το πρόβλημα που λέγαμε) να είναι 1000 φορές καλύτερος. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις....
-Ετοιμάζετε κάποιον καινούργιο δίσκο?
Όχι απλά ετοιμάζουμε δίσκο, ετοιμάζουμε πολλούς δίσκους, πολλά λάιβ,είμαστε από τη φύση μας υπερπαραγωγικοί... Δεν είμαστε όμως ακόμα στο στούντιο. Μόλις βρήκαμε τον κιθαρίστα που ψάχναμε στα όνειρά μας και θα δώσουμε τον απαραίτητο χρόνο στο σχήμα να επηρεαστεί, να εξελιχθεί, να να να.... Γενικά ετοιμαζόμαστε να πάρουμε παραπάνω από το αίμα μας πίσω...
Το νου σας: Ο ΠΥΡΑΥΛΟΣ ΓΟΥΡΓΟΥΡΙΖΕΙ ΣΤΟ ΡΕΛΑΝΤΙ!
-Υπάρχουν συγκροτήματα και καλλιτέχνες που να εκτιμάτε από τον ελληνικό χώρο?
Εννοείται, και πολύ και πολλοί μάλιστα. Και ίσως με εκτίμηση που θα ζήλευαν και οι πιο επιτυχημένες μπάντες παγκοσμίου εμβέλειας. Δε θα μπω στη διαδικασία να απαριθμήσω. Και δε μιλάω φυσικά μόνο για "ροκ", ετσι? Ο Ελληνικός χώρος πάντα είναι μόνος του , μπροστά, αλλού, σπουδαία πράγματα, μίζερες καταστάσεις....
-Τέλος, θα ήθελα να μου πείτε 3 γεγονότα τα οποία θεωρείτε σημαντικά στην πορεία του συγκροτήματος.
Αυτή είναι πολύ καλή ερώτηση αλλά με τον περιορισμό του 3 δε 8α την παλέψω.
2001 περίπου ο κιθαρίστας φεύγει για εξωτερικό και στρατό και στη θέση του έρχεται ένας σαξοφωνίστας με τον οποίο είχαμε τους Μπελ Επόκ για 3 χρόνια περίπου, (μπάσο, τύμπανα, σαξόφωνο με ελληνικό στίχο, τρέχα γύρευε...) μέχρι που ξαναμπήκε στο σχήμα ο κιθαρίστας και συνεχίσαμε ως Ρελαντί ξανά...
2005 Με το που έχουν τυπωθεί τα δισκάκια και είμαστε έτοιμοι για κυκλοφορία και ένα σχετικά καλό μπραφ από ζωντανές εμφανίσεις, το μέλος με την περισσεύουσα αλητεία τρακάρει άσχημα με τη μηχανή (από θαύμα γλύτωσα....) και τα πάντα αλλάζουν. Μένει στο νοσοκομείο 2,5 μήνες, βγαίνοντας κάνει άλλο τόσο να περπατήσει χωρίς πατερίτσες, αλλά για να καταλάβεις, ο δίσκος κυκλοφόρησε έτσι, τιμής ένεκεν, μία βδομάδα μετά το ατύχημα, χωρίς καμία ελπίδα να κάνουμε προωθητικά λάιβ.
2008 Κομμένη η πρέζα, ο κιθαρίστας που βρέθηκε κόλλησε καλύτερα από τα πιο τρελά μας όνειρα και πάμε γι' άλλα... Λέμε να τα σαρώσουμε όλα, να πολεμήσουμε τα κακώς κείμενα, γιατί τα ζήσαμε όπως τα λούζονται τόσοι άλλοι συνάνθρωποι, λέμε ΖΗΣΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ.... και ευτυχώς ζούμε και δέρνουμε καλύτερα από ποτέ ..."ήρθε η στιγμή για μας ξανά... πιο ψηλά, πιο ψηλά, πιο ψηλάάά,,," (Ο Τροχός των Ονείρων / Λευκή Συμφωνία)
[τελικά την πάλεψα.... με τον περιορισμό του 3 εννοώ, αλλά παρ'το κι αλλιώς αν θες...)
Η συνέντευξη δόθηκε στον Τσιανάκα Κώστα
πηγή: Rock-Elliniko - Συνέντευξη Με Το "Ρελαντί"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου